Inna

   Od 2 tygodni siedzę praktycznie w domu - poza niektórymi krótkimi wyjściami. Znów nie jest tak jakbym chiała : 3 poprawki we wrześniu, brak faceta, brak szalonego towarzystwa. Wiele pewnie z Was nie zrozumie tego co napisze ale sądzę, że 2 część za to przeżywa to co ja : czemu tak jest, że jedni mają wiele znajomych, są popularni, wielbieni i cudownie piękni a drudzy za to nie mają wielkiego grona kumpli, są omijani szerokim łukiem i brzydcy. Skąd się wziął ten głupi podział ? Jeśli nawet czuje, że jestem w tej drugiej grupie to czym odbiegam od osób z tej pierwszej ? Czy Ci co są w mnij komfortowej sytuacji nie powinni mieć łatwiej, czy to jakaś kara, która została zesłana z niebios za mniej odwagi, spontaniczności ?
Wszystko zaczyna się od dzieciństwa, już wtedy zaczyna się autoreklama - i tu przestroga dla młodszych, róbcie co możecie teraz bo im człowiek starszy tym trudniej się przełamać bo to zasady wchodzą w życie człowieka, podłość i brak akceptacji własnej osoby. Założę się, że jeśli ktoś to przeczyta będzie mnie żałować, napisze, żebym się nie przejmowała, że będzie okej, lecz ja nie potrzebuję takiego pocieszenia ja potrzebuję  "leku" na to jak to zmienić.
Nie czuję się z tym wszystkim dobrze, mam 19 lat i zamiast korzystać z życia to ogarnia mnie rozpacz- to przykre. Czasem brakuje mi siły na to wszystko.
JESTEM INNA...